Ojcowie Kościoła komentują Biblię, Stary Testament, Tom VIII

Wcześni ojcowie Kościoła sądzili, że pośród mądrościowych ksiąg Starego Testamentu Księga Przysłów, Księga Koheleta i Pieśń nad Pieśniami są dziełami Salomona. Ich zdaniem w księgach tych zawarta została najwyższa mądrość o wielkich sprawach życia, jaka w ogóle była możliwa, zanim Bóg przyoblekł się w człowiecze kształty w Jezusie Chrystusie. Jak w całym Starym Testamencie, dawni interpretatorzy łatwo odnajdowali w owych tekstach podobieństwa i wskazówki odnoszące się do Chrystusa i Jego Kościoła, a więc wszystkie te wątki, dzięki którym starożytne słowo nabierało znaczenia i aktualności dla współczesnych chrześcijan.
Pośród zachowanych komentarzy do Księgi Koheleta żadne nie są tak głębokie jak osiem homilii Grzegorza z Nyssy, chociaż dotyczą one tylko jej pierwszych trzech rozdziałów. W niniejszym tomie najczęściej przywołujemy te właśnie teksty, a ponadto komentarze Augustyna, Ambrożego, Grzegorza Wielkiego, Orygenesa, Jana Kasjana, Jana Chryzostoma, Atanazego, Bedy Czcigodnego i Hieronima. Do rzadziej cytowanych komentatorów należą Grzegorz z Nazjanzu, Bazyli Wielki i Cyryl Jerozolimski, a obok nich licznie pojawiają się jeszcze inni, mniej znani autorzy.
Większość pisarzy wczesnochrześcijańskich była tak przepojona Biblią, że ich wypowiedzi na jej temat częściej trzeba wydobywać z dzieł poświęconych innym zagadnieniom wiary chrześcijańskiej aniżeli z komentarzy do poszczególnych ksiąg Pisma Świętego. Warto podkreślić, że fragmenty niektórych dzieł ojców Kościoła po raz pierwszy ukazują się w języku polskim właśnie w niniejszym tomie. Otrzymujemy zatem obfitość mądrości dotyczącej Mądrości, która może wzbogacić także Kościół naszych czasów.